PL
WYNALAZKI, KTÓRE ZMIENIŁY ŻYCIE MIESZKAŃCÓW WILNA
Telegraf
Telegraf to jeden z wynalazków, który sprzyjał rozwojowi globalizacji. Historia telegrafu na Litwie rozpoczęła się w 1839 roku, kiedy to zbudowano jedną z najdłuższych w tym czasie na świecie linii telegrafu optycznego o długości 1250 km, z Petersburga do Warszawy. Do szczytu wieży Giedymina dobudowano drewnianą nadbudowę, w której zaczęła działać stacja telegraficzna. Mury wieży były bardzo zniszczone, ale nie było innego odpowiedniego miejsca dla telegrafu, więc ściany wieży musiały zostać wzmocnione. Telegraf działał tu do 17 sierpnia 1854 roku.
Zegarek
Do XVII wieku ludzie korzystali tylko z miejskich zegarów. Ich bicie dyktowało rytm życia miasta – to one wskazywały, kiedy należało zamykać sklepy, zapalać i gasić pochodnie i latarnie. Najstarszy i najdłużej działający zegar w Wilnie umieszczono w dzwonnicy katedry w 1673 roku. Niemiecki mechanizm zegarowy, który jest dziś eksponatem w Muzeum Dziedzictwa Kościelnego, działał przez ponad 300 lat, do czasu, gdy w 2005 roku został zastąpiony przez mechanizm elektroniczny.
Elektryczność
Fabryka gazu, która oświetlała XIX-wieczne Wilno, w przeszłości mieściła się w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Litewski Narodowy Teatr Opery i Baletu. W tamtych czasach ceny gazu były wysokie, latarnie – świeciły słabym światłem i musiały być codziennie rano i wieczorem obsługiwane przez latarników. Dlatego zdecydowano się na budowę Elektrowni Centralnej w Wilnie. Wieżę jej budynku administracyjnego zdobi rzeźba „Elektra”, dzieło Bolesława Bałzukiewicza. W ręce trzyma ona latarnię elektryczną, która zapala się o zmroku, a u jej stóp stoi mężczyzna trzymający pochodnię, symbolizujący schyłek oświetlenia gazowego.
RU
ИЗОБРЕТЕНИЯ, ИЗМЕНИВШИЕ ЖИЗНЬ ЖИТЕЛЕЙ ВИЛЬНЮСА
Телеграф
Телеграф — одно из изобретений, способствовавших развитию глобализации. История телеграфа в Литве началась в 1839 году, когда одна из самых длинных оптических телеграфных линий в мире того времени – 1 250 км – связала Санкт-Петербург и Варшаву. К вершине башни Гедиминаса была пристроена деревянная надстройка, и в ней начала работать телеграфная станция. Стены башни были сильно повреждены, но другого подходящего места для телеграфа не было, поэтому их пришлось укрепить. Телеграф работал здесь до 17 августа 1854 года.
Часы
До 17 века люди пользовались только общественными часами . Их удары диктовали ритм жизни города – с их помощью закрывались магазины, зажигались и гасли камины и фонари. Самые старые и долго работающие часы в Вильнюсе были установлены на колокольне Кафедрального собора в 1673 году. Механизм немецкого производства, который сегодня является экспонатом музея «Церковное наследие», проработал более 300 лет, прежде чем в 2005 году был заменен на электронный.
Электричество
Газовый завод, освещавший в 19 веке Вильнюс, стоял там, где в настоящее время находится Литовский национальный театр оперы и балета. В те времена цены на газ были большими, света от фонарей было мало, а обслуживали их каждое утро и вечер специально обученные люди, следящие за фонарями. Именно поэтому было принято решение о строительстве Вильнюсской центральной электростанции. Башню административного здания украшает скульптура «Электра» работы Болеслава Бальжукевича. В руке она держит электрический фонарь, который загорается в сумерках, а под ногами у нее стоит человек с факелом, символизирующий конец газового освещения.